کلمه SSL مخفف عبارت Secure Socket Layer به معنای “لایه امن پروتکل” است
SSL در اصطلاح به سیستم امن و رمزی انتقال داده اطلاق می شود، ssl را ابتدا در تاریخ ۱۹۹۶ میلادی شرکت Netscape به منظور نقل و انتقال امن و رمزی اطلاعات ایجاد نمود و اکنون تقریبا تمام مرورگرهای استاندارد از جمله فایر فاکس، اینترنت اکسپلورر، اپرا، گوگل کروم و سافاری آن را پشتیبانی می کنند؛ همچنین در این رابطه شرکتهایی وجود دارند که گواهی ssl ارائه می کنند.
SSL یک پروتکل استاندارد و رایج امنیتی برپایه رمزگذاری است که در آن داده‌های رد و بدل شده بین سرویس دهنده (Server) و سرویس گیرنده (Client) توسط کلیدهای خاصی خصوصی و عمومی رمزنگاری (Encrypt) شده و در سمت دیگر رمزگشایی (Decrypt) می‌شود. امنیت در این پروتکل دو طرفه است؛ یعنی در هر دو طرف، فرایند رمزنگاری و رمزگشایی انجام می‌گیرد.
بسیاری از سرویس دهندگانی که اطلاعات و داده‌های حساس مانند اطلاعات کارت‌های بانکی (مثلاً در شبکه بانکی کشور)، کارت‌های شناسایی، رمزهای عبور مهم و … را بین خود و سرویس گیرنده رد و بدل می‌کنند، از پروتکل‌های امنیتی مانند SSL استفاده می‌کنند.
وبسایت‌هایی که از پروتکل امن SSL جهت رمزگذاری داده‌ها استفاده می‌کنند، معمولاً از طریق پروتکل HTTPS (به جای حالت عادی و غیر امن آن یعنی HTTP) با سرویس گیرنده‌ها ارتباط برقرار می‌کنند. در مرورگرها، اینگونه وبسایت‌ها معمولاً با علامت قفل سبز (به معنای ارتباط امن سالم) نشان داده می‌شوند:
همان طور که می دانیم، اطلاعاتی که به طور معمول در صفحات وب رد و بدل می شوند در بستر پروتکل HTTP یا Hyper Text Transfer Protocol انتقال می یابند، این پروتکل استانداردی تعریف شده است که با آن متن ساده یا plain text را منتقل می کنند، از طرفی این داده ها به دلیل رمزنگاری نشدن، برای افراد سوم شخص قابل خواندن هستند، مثلا اگر پسورد خود را در بستر این پروتکل به سروری منتقل کنید، ممکن است از طریق سرویس دهنده اینترنت، قابل روئیت باشد (با استفاده از برنامه هایی تحت عنوان sniffer)، لذا http از لحاظ امنیتی برای کارهایی که به اطلاعات حساس از جمله حسابهای بانکی و رمزهای مشتریان مربوط می شود اصلا مناسب نیست، از این رو بانک ها و فروشگاههای اینترنتی و در کل سایتهایی که امنیت کاربران برایشان اهمیت زیادی دارد، از پروتکلی دیگر به نام HTTPS یا Hyper Text Transfer Protocol Secure بدین منظور استفاده می کنند.
پروتکل HTTPS چیست و چه فرقی با HTTP دارد؟
HTTPS پروتکلی است که در بستر آن امکان رمزنگاری (encrypt) اطلاعات فراهم می شود، به لحاظ تخصصی در HTTP پورت ۸۰ مورد استفاده قرار می گیرد، در حالی که در HTTPS این پورت ۴۴۳ است؛ از طرفی همانطور که گفتیم در HTTP داده ها به صورت متن ساده یا plain text هستند اما در HTTPS رمزنگاری داده ها به وسیله SSL انجام می شود.
پروتکل امنیتی (SSL) یکی از پروتکل‌های استاندارد جهت انتقال داده‌ها بین سرویس دهنده (Server) و سرویس گیرنده (Client) به صورت رمزنگاری شده است.
شیوه رمزنگاری اطلاعات در ssl به چه صورت است؟
پس از برقراری اتصال امن، ssl اطلاعات را به وسیله دو کلید رمزنگاری می کند، کلید عمومی برای اشخاص سوم شخص قابل خواندن است اما کلید دوم تنها توسط ارسال کننده و دریافت کننده داده، قابل استفاده است.
چگونه از استفاده کردن یک سایت از پروتکل امن اطمینان حاصل کنیم؟
چند فاکتور در تعیین معتبر بودن گواهی یک سایت نقش دارند، اول از همه کلید کوچکی است که در مرورگرهای مختلف با کمی اختلاف در مکان و شکل، نشان داده می شود، برخی از مرورگرها در نسخه های جدید خود پس از برقراری یک اتصال امن، نوار آدرس را به رنگ سبز نیز نشان می دهند؛ فاکتور دیگر وجود عبارت https در ابتدای آدرس آن سایت است.
چرا در برخی از سایت ها، مرورگر تقاضای تایید اعتبار می کند؟
بعضا ممکن است با صفحاتی روبرو شده باشید که مرورگر نسبت به منقضی شدن اعتبار گواهی ارتباط امن آن، به شما هشدار دهد، این اتفاق به چند دلیل ممکن است رخ دهد، یکی اینکه گواهی آن سایت واقعا به پایان رسیده و تمدید نشده باشد، دوم اینکه تاریخ سیستم شما از زمان حقیقی، عقب تر یا حتی جلوتر باشد، دلیل سوم هم می تواند به مسائل فنی صفحه و ترکیب اشتباه داده های عادی با داده های رمزنگاری شده مربوط باشد که این عامل به مسائل فنی سایت ارتباط دارد.
چگونه برای سایت خود گواهی ssl تهیه کنیم؟
برای داشتن یک ارتباط امن در بستر HTTPS برای سایت خود، نیاز به گواهی معتبر ssl دارید، این گواهی از طریق نمایندگی ها و سرویس دهنده های هاست نیز قابل خریداری است، علاوه بر این به سروری با قابلیت پشتیانی از ssl و یک ip اختصاصی احتیاج خواهید داشت.
